De Tempel van de Hemel in Beijing

tempel van de hemel. Beijing, China

Van de vele tempels die de China rijk is, is de Tempel van de Hemel in het gelijknamige park misschien wel de mooiste en de bekendste. De taoïstische tempel was waar de keizer tweemaal per jaar ging bidden voor een goede oogst voor alle Chinezen in het keizerrijk. Behalve de gebouwen van de tempel zelf is het ook vooral een erg groot park met duizenden eeuwenoude bomen dat dagelijks door vele Chinezen als plaats om muziek te spelen en te dansen gebruikt wordt.

Openingstijden

Het park zelf is geopend van 6:00 tot 22:00. De bezienswaardigheden binnen het park waarvoor een apart ticket nodig is (zie hieronder) sluiten om 17:00 (1 november – 28 februari), om 17:30 (1 maart – 30 juni), of om 18:00 (1 juli – 31 oktober).

Toegangsprijs

Er zijn verschillende soorten tickets bij de ingang van de Tempel van de Hemel te koop, maar het eenvoudigste is het combinatieticket (联票 / liánpiào) waarmee alles te bezichtigen is. Dit kost 35 yuan in het hoogseizoen (1 april – 31 oktober) en 30 yuan in het laagseizoen (1 november t/m 31 maart) en wordt tot anderhalf uur voor sluitingstijd verkocht.. Toegang tot het enkel park zelf is ook mogelijk (门票 / ménpiào) voor 15 yuan in het hoogseizoen en 10 yuan in het laagseizoen, maar dan mag je de belangrijkste attracties niet in. Wil je dat alsnog, dan kun kun je bij de ingangen van die attracties zelf aparte tickets kopen. Dit is 10 yuan voor het Paleis van Onthouding en 20 yuan voor de Gebedshal voor de Goede Oogst, het Ronde Heuvel Altaar en het Keizerlijk Gewelf van de Hemel samen. Deze tickets worden tot een half uur voor sluitingstijd verkocht.

Hoe te bereiken

De Tempel van de Hemel is snel en eenvoudig per metro of taxi te bereiken. De meeste taxichauffeurs zullen je bij de noordelijke toegangspoort (天坛公园北门 / Tiāntán Gōngyuán Běimén) en per metro kun je lijn 5 naar Tiantandongmen nemen, uitgang A kiezen en je staat meteen voor de oostelijke toegangspoort (天坛公园东门 / Tiāntán Gōngyuán Dōngmén ). In beide gevallen is het slechts enkele minuten lopen door het park om bij de bezienswaardigheden te komen.

Bezienswaardigheden

Het park van de Tempel van de Hemel

Chinees: 天坛公园 / Tiāntán Gōngyuán Engels: Temple of Heaven Park

Het gehele ontwerp van de tempel en de omliggende tuinen staat in het teken van de verbinding tussen hemel en aarde. In het taoïsme staan ronde vormen namelijk voor de hemel en vierkante voor de aarde. Daarom vormt de buitenmuur van het noordelijke deel van het park een halve cirkel, terwijl het zuidelijke deel juist vierkant is. Ook de tempel en het altaar zijn daarom zelf rond maar gebouwd op op stenen, vierkante platformen.

Verder zijn er twee grote wegen, van de oostelijke naar de westelijke poort en van de zuidelijke naar de noordelijke poort, die het park in vieren verdelen. In het oostelijke deel staan bij zowel de Gebedshal voor Gunstige Oogst als bij het Ronde Heuvel Altaarde keukens en paviljoenen om de offers voor te bereiden, terwijl in het westelijke deel het Paleis van Onthouding te vinden is, waar de keizer zich kon voorbereiden. Net ten noorden hiervan liggen de Honderd Bloementuin, de Chinese Rozentuin en het Paviljoen van het Lange Leven. Verder staat bij de oostelijke ingang een rotspartij die symbool staat voor Taishan, de meest bekende heilige berg in China. Tenslotte staat het hele park vol met meer dan 100.000 cipres-bomen. Zelfs de Chinese bronnen zijn er niet helemaal zeker over, maar geschat wordt dat de oudste van deze bomen er al tegen de 800 jaar staan.

Hoewel niet echt als attractie bedoeld vinden veel Westerse toeristen die de Tempel van de Hemel bezoeken de Chinezen zelf vaak de meest verbazingwekkende attractie. Tussen de oostelijke toegangspoort en de Gebedshal voor de Goede Oogst zijn vaak honderden Chinezen, sommige van hen zelfs in klederdracht, die aan het dansen, zingen, zwaardvechten of veervoetbal aan het spelen zijn. Op zich is dit niets ongewoons en vind je dit soort taferelen in parken door heel China, maar voor voor iemand die het nog nooit gezien heeft is het zeker erg verrassend.

Gebedshal voor de Goede Oogst

Chinees: 祈年殿 / Qíniándiàn Engels: Hall of Prayer for Good Harvests

De Gebedshal voor de Goede Oogst is het grootste en bekendste bouwwerk in de Tempel van de Hemel. Elke winter bracht de keizer hier de langste nacht van het jaar door om de goden te vragen of ze voor een goede oogst konden zorgen. Als het een jaar was met een erg droge zomer kwam de keizer ook dan even langs om voor meer regen te vragen. Aangezien zowel de keizer zelf als het volk geloofde dat de keizer een mandaat van de goden had om over het volk te regeren, geloofde men ook dat een slechte oogst betekende dat de goden de keizer niet gunstig gezind waren. Reden te meer voor de keizer om het bidden erg serieus te nemen dus.

Met een hoogte van 33 en een doorsnee van 24 meter was de tempel, geplaatst op een marmeren platform bestaande uit drie grote treden, lange tijd het hoogste gebouw van Beijing. Het bijzondere aan deze hal is dat er enkel hout is gebruikt bij de constructie en dat er dus geen metaal of cement aan te pas zijn gekomen. Symboliek speelt een belangrijke rol bij deze hal. De vier middelste steunpilaren, waarop het bovenste van de drie daken rust, staan voor de vier seizoenen. De volgende twaalf steunpilaren van het tweede dak staan voor de twaalf maanden van het jaar en de buitenste twaalf pilaren van het derde en laagste dak voor de twaalf tijdseenheden waar de oude Chinezen de dagen in verdeelden.

Overigens is het huidige gebouw niet het originele uit de zestiende eeuw. In 1889 waren de goden de toenmalige keizer Guangxu namelijk niet zo gunstig gezind en vernielden ze de hal door bliksemschichten vanuit de hemel af te vuren. Het was in een tijd waarin buitenlandse machten min of meer de dienst uitmaakten in China en de keizer zelf eigenlijk niets te zeggen had maar het land liet regeren door zijn tante. Het was dan ook niet verwonderlijk dat enkele tientallen jaren na deze hemelse voorbode het Chinese keizerrijk ineen viel.

Brug van de Rode Treden

Chinees: 丹陛桥 / Dānbìqiáo Engels: Vermillion Steps Brigde

De Brug van de Rode Treden is niet echt een attractie op zichzelf, maar meer onderdeel van het geheel. Ook is het niet echt een brug, maar een verhoogde weg. Tenslotte zijn er ook nog eens geen treden te bespeuren, maar is het een oplopende helling. Deze verhoogde weg van 360 meter lang en 30 meter breed verbindt het Keizerlijk Gewelf met de Gebedshal voor de Goede Oogst. Het is een oplopende weg met in het midden een ietwat bol, marmeren pad waarover de keizer als het ware zo naar de hemel kon lopen.

Keizerlijk Gewelf van de Hemel

Chinees: 皇穹宇 / Huángqióngyǔ Engels: Imperial Vault of Heaven

Aan het zuidelijke uiteinde van de Brug van de Rode Tredes staat het Keizerlijk Gewelf van de Hemel. Dit gebouw lijkt een op de Gebedshal voor de Goede Oogst, maar is een stuk kleiner en heeft slechts één in plaats van drie daken. Het was de bewaarplaats voor heilige relikwieën, zoals de stenen tabletten ter verering van de zon en maan die vandaag de dag nog te bezichtigen zijn. Het meest bekend is het Keizerlijk Gewelf echter om de Echomuur die het gewelf en enkele bijgebouwen omsluit. Het is een ronde muur van vier meter hoog, een meter dik en bijna 200 meter lang. De wand bestaat uit gladde, geglazuurde stenen en iemand die aan de ene kant van de muur staat kan vrij eenvoudig met iemand aan de andere kant een gesprek voeren. Nu moet gezegd worden dat het door door de grote drukte vaak niet mogelijk dit uit te testen, tenzij je een heel gesprek met een of andere schreeuwende Chinees wilt voeren.

Ronde Heuvel Altaar

Chinees: 圜丘台 / Huántiūtái Engels: Circular Mound Altar

Hoewel het niet echt een sierlijke naam heeft, is het Ronde Heuvel Altaar het eigenlijke altaar waar de hemel aanbeden werd en waaraan het hele Tempel van de Hemel complex zijn naam dankt. Nadat de keizer de langste nacht van het jaar had doorgebracht in de Gebedshal voor de Goede Oogst kwam hij hier om nog wat koeien en schapen te verbranden. Ook besprak hij met de goden hoe het afgelopen jaar geweest was, welke zonden hij had begaan en of de goden hem en het Chinese volk wilden vergeven. Behalve wat soldaten, het keizerlijke orkest en familieleden van de keizer mocht niemand deze ceremonie bekijken. Alle gebouwen rondom de Tempel van de Hemel moesten die dag ook de deuren en ramen in de richting van de tempel gesloten houden. Toen in de laatste jaren van het keizerrijk Beijing een treinverbinding met de zee had, werd zelfs de trein gestopt als de keizer bijvoorbeeld net bezig was een koe te verbranden.

Het Ronder Heuvel Altaar een lage heuvel met daarop drie volledig uit marmer vervaardigde platformen. Het laagste platform is 70 meter in doorsnee, het middelste 50 meter en het hoogste 30 meter. Bovenop het hoogste platform ligt een ronde steen, met daar omheen negen ringen van telkens een veelvoud van negen stenen. Dit heeft weer een symbolische betekenis, want volgens de oude wijze Chinezen was 9 het machtigste cijfer en daarom dan ook het cijfer van de keizer. Vanaf de heuvel heb je soms, als er weinig luchtvervuiling is na bijvoorbeeld een regenbui, een goed uitzicht over de omliggende stad.

Paleis van Onthouding

Chinees: 斋宫 / Zhāigōng Engels: Palace of Abstinence

Het Paleis van Onthouding is een van de minder bekende bezienswaardigheden binnen de Tempel van de Hemel, maar zeker niet minder de moeite van het bekijken waard. Omgeven door een slotgracht en hoge muren om de keizer te beschermen was dit zijn verblijfplaats enkele dagen voordat de rituelen in de tempel en op het altaar plaatsvonden. Binnenin vind je een klokkentoren, die geluid werd wanneer de keizer met de ceremonies begon, en twee kleine paviljoenen om de tijd bij te houden het interessants. De drie dagen die de keizer hier moest vasten betekende in de praktijk dat hij geen alcohol mocht nuttigen, geen vlees mocht eten, zich niet met staatszaken bezig mocht houden en hij geen seks mocht hebben met de keizerin of zijn concubines. Verder is er in het paleis een badkamer, een slaapkamer, en een bibliotheek waar de keizer zich in alle rust kon voorbereiden op de ceremonies.

Geschiedenis

Nadat de Ming (1368-1644) de macht in China gegrepen hadden, verplaatsten ze de hoofdstad van Nanjing, wat Zuidelijke Hoofdstad betekent, naar Beijing, oftewel Noordelijke Hoofdstad. Dit was omdat de machtsbasis van de Ming in het noorden van China lag. Echter, voordat Beijing als hoofdstad ingenomen kon worden, vond de toenmalige Ming-keizer Yongle het nodig Beijing eerst vol imposante bouwwerken te laten zetten, zodat het een waardige hoofdstad voor de Chinese keizers zou worden. Een van hun meest bekende bouwwerken is de Verboden Stad, van waaruit China eeuwenlang geregeerd zou worden. Ook de Tempel van de Hemel, aanvankelijk gezamenlijk met de Tempel van de Aarde, werd in deze periode gebouwd.

De reden dat de keizer tempels nodig had was dat hij als Zoon van de Hemel werd beschouwd. De Chinese keizer was de vertegenwoordiger van al het goddelijke op aarde en door in deze tempels te bidden zouden de keizers contact kunnen leggen met de goden. De Tempel van de Hemel werd vooral gebruikt om te onderhandelen over de oogst en over de regen die uiteraard een voorwaarde was om de gewassen goed te laten groeien. Tijdens deze onderhandelingen gingen de keizer en zijn entourage drie dagen kamperen in de Tempel van de Hemel, waar de keizer vervolgens allerlei ceremonies uitvoerde, geen vlees at en koeien verbrandde. Om het allemaal een beetje serieus te houden mochten de gewone Chinezen bovendien niet zien wat de keizer verder zoal in de tempel of op het altaar uitvoerde.

Nadat de Tempel van de Hemel aan het begin van de Ming-dynastie gebouwd werd is het daarna nog enkele malen uitgebreid en opnieuw in de verf gezet. De eerste maal aan het begin van zestiende eeuw onder keizer Jiajing toen de Hal voor de Goede Oogst en het Ronde Heuvel Altaar werden aangelegd. De Tempel van de Aarde die voorheen op hetzelfde terrein had gestaan werd verplaatst naar het noorden van Beijing. Tevens werden de gebouwen in het noordelijke deel van het park verbonden met die in het zuidelijke deel door Brug van de Rode Treden. De tweede keer dat het complex uitgebreid werd was in de achttiende eeuw onder keizer Qianlong. Onder andere de tuinen werden flink uitgebreid, er werden nieuwe, hogere en rijker versierde muren gemetseld en ook kreeg het park zijn huidige, symbolische vormen. Daarnaast werd in deze tijd het Paleis van Onthouding aangelegd.

Zoals zoveel historische gebouwen in Beijing is het ook een keer vernield door Europese machten, namelijk tijdens de Tweede Opiumoorlog in 1860. Veertig jaar later, tijdens de Bokseropstand waarin vergeefs werd gepoogd de buitenlandse troepen het land uit te drijven, vonden de Westerse machten de Tempel van de Hemel een geschikte locatie voor hun militaire hoofdkwartier. Toen nog weer iets later het keizerrijk gevallen was dacht Yuan Shikai, een opstandige Chinese generaal die getrouwd was met tien vrouwen, dat hij de nieuwe keizer kon worden en ging dus ook de tempel in om hierover, tevergeefs, met de goden te praten. In 1918 vonden de Chinezen het welletjes geweest en werd de Tempel van de Hemel omgedoopt tot een openbaar park, wat overigens leidde tot een grote stroom aan nieuwsgierige Chinezen die daarvoor nooit hadden mogen zien wat de keizer zoal in het park uitgevoerd had. Gedurende de twintigste eeuw zijn het park en de tempels flink opgeknapt en tegenwoordig is het een van de belangrijkste toeristische trekpleisters van Beijing.

Deel dit artikel :

 
Bezienswaardigheden
Praktisch
Booking.com

Beste hotels Beijing

Bezienswaardigheden

Als er een bezienswaardigheid in China is die tot de verbeelding spreekt dan is het wel de Chinese Muur.

 Iedereen heeft wel eens gehoord van de meer dan 6000 kilometer lange muur die de Chinezen bouwden om allerlei wilde volkeren buiten te houden.