En toen hadden we opeens een hond

Jullie kennen mij nog niet zo goed goed, maar ik ben iemand die niet met dieren is opgegroeid. Ja, met een hamster, een konijn en een goudvis, maar niet met dieren die intensieve verzorging nodig hebben. Mijn man ook niet. Die had vroeger een konijn maar ik heb begrepen dat dat niet zo’n liefdevolle relatie was. En toch hebben we sinds 3 weken een hond in huis, een dwerg schnauzer van 9 maanden. En dat is heel wat voor iemand die honden van een afstandje leuk vindt, maar er een beetje bang wordt als ze te dichtbij komen. Zeker wanneer ik een panty aan heb en de hond tegen me op wil springen. Laat staan dat ik iets weet van het verzorgen, trainen en het in huis houden van een hond.

Vier weken geleden was ik op bezoek bij een Chinese vriendin. In mei van dit jaar had ze me verteld dat ze een nieuwe hond had. Later heb ik haar er niet meer over gehoord en toen we aan tafel zaten voor lunch bedacht ik me opeens dat ik de hond nergens zag. Toen ik daarnaar vroeg zei ze: ‘Oh, die zit in zijn eigen kamer.’ Ik voelde al een beetje nattigheid en zei dat ik de hond graag zou willen zien. Ze nam me mee naar een toiletruimte met een douche en daar zat het hondje, in een klein kooitje, in zijn eigen plas. Hij werd helemaal enthousiast toen hij ons zag en sprong tegen de tralies aan.

De tranen schoten in mijn ogen en ik vroeg of hij altijd in het kooitje zat. Het antwoord was ja, maar… ze lieten hem wel elke avond eventjes uit op het compound zodat hij zijn behoefte kon doen. Ze vertelde wel trots dat hij een automatische voerbak had en een waterbak met een filter erin. Terwijl ze het vertelde schrok ze ervan dat ik emotioneel werd en ik vertelde haar dat we het in Nederland heel anders doen. Ik heb hem meteen meegenomen voor een lange wandeling op het compound. Het bleek een super lieve en enthousiaste hond te zijn met een goed karakter. Hij was super dun, had geen spierontwikkeling en een slechte coördinatie. Hij had nooit iets geleerd, was niet gewend aan aanrakingen. Hij had geen speeltjes en ook geen kracht in zijn bek om bijvoorbeeld een tak goed vast te houden als ik daarmee met hem wilde spelen.

De rest van de dag bleef ik met een knoop ik mijn maag zitten. Bij thuiskomt deelde ik het verhaal met Martijn en eigenlijk zeiden we beiden direct: ‘zullen wij hem in huis nemen’? Misschien een beetje impulsief maar we zien dan wel hoe het gaat, dan is hij in ieder geval weg uit deze situatie. Ik had de hond achtergelaten bij mijn vriendin met de belofte dat ze in ieder geval het kooideurtje open zouden laten zodat hij in de toiletruimte kon lopen. In huis was een stap te ver want: ‘dan zou hij toch in huis plassen, het speelgoed van haar dochtertje pakken of… haar dochtertje kon wel ziek worden van de hond.’

Dit denken veel Chinezen, ook al heeft deze hond al zijn vaccinaties gehad. Het is niet zo dat mijn vriendin een slecht mens is, ze is het tegenovergestelde. Ze heeft een hart van goud en zal nooit iemand of iets kwaad doen. Ze heeft in Amerika gestudeerd en werkt veel met klanten uit Europa samen. Toch heeft ze een Chinese opvoeding gehad en weet ze wat dit betreft niet beter. Ze geeft veel geld uit aan calcium tabletten, tabletten voor zijn maag, tabletten voor weet ik het wat, goed voer etc. Ze heeft alleen geen idee dat hij ook speeltjes nodig heeft, een dekentje om op te liggen, aandacht, veel aandacht, liefde en training. Ze weet gewoon niet beter. Toen ik haar dit vertelde kwam het besef wel een beetje. Ik begon haar elke dag naar de hond te vragen en uiteindelijk groeide het zo dat na 10 dagen ze zelf ook het idee had dat de hond het beter bij ons zou hebben. Wat dat aangaat gaf ze wel om de hond.

En toen hadden we opeens een hond, gelukkig is er Youtube en leren we veel van Edwin Frakkering van de online hondenschool. We hebben de hond nu 3 weken en hij komt lekker aan, heeft er heel wat spiermassa bij gekregen, zijn coördinatie is nu goed en hij socialiseert super goed met andere honden, kinderen en mensen. Hij houdt van gezelligheid en wij hebben deze periode de tijd om hem zinnelijk te maken (wat ook goed gaat). Hij is slim en leert snel.

Mijn vriendin is inmiddels al twee keer op bezoek geweest sinds we de hond hebben en is er inmiddels helemaal van overtuigd dat hij het beter heeft bij ons. Ze ziet nu ook in dat het niet goed is om hem in een kooi te houden en beseft nu hoe het ook anders kan.

Helaas komt dit veel voor in China, veel mensen hebben een huisdier maar zijn onwetend over hoe hier voor te zorgen. Ook zijn er veel straathonden, voornamelijk puppies. Als ze ouder zijn, worden ze van straat gehaald door de politie. Inmiddels hebben bijna alle buitenlanders die ik ken al een hond geadopteerd of bieden ze een tijdelijk huis voordat ze naar het buitenland gaan voor adoptie. Hoewel het vreselijk is om deze situaties te zien, ben ik blij dat we een verschil kunnen maken door te laten zien hoe het anders kan. En ik, ik ben inmiddels helemaal eigen met de schnauzer. Als ik in het donker met hem loop ben ik nog steeds niet altijd even blij met grote blaffende honden van andere eigenaren, maar het gaat steeds beter.

Mijn eerste dag

Donderdag 2 januari is mijn eerste dag op de high school waar ik de komende zes maanden ga werken. Mijn coördinator laat me de verschillende

Hunan met rotsen en bergen

Hunan, een provincie vol natuur!

Een van de meest dichtbevolkte provincies in China is Hunan. De Chinese provincie staat voornamelijk bekend om zijn hibiscusplanten en indrukwekkende natuurgebieden. De bijnaam van

Xiamen, China Skyline

Een woning huren in Xiamen

We hadden een appartement, echter deze voldeed niet geheel aan onze wensen. Qua ligging leek het prima: in het Marco Polo gebied, dit is de wijk waar veel expats wonen, waar westerse winkels zijn en waar allerlei westerse restaurantjes zitten. Echter, zijn ze vanaf afgelopen zomer bezig met het bouwen van een subway.