Sinds augustus 2018 woon ik samen met mijn man Martijn in Ningbo. Martijn is leerkracht van grade 5 van een internationale IB school en ik werk op een Chinese kindergarten. De Chinezen geven ons regelmatig reden tot lachen en de term ‘gekke Chinezen’ gebruiken we dan ook vaak met een lach op ons gezicht.
Ningbo is een stad met rond de 8 miljoen inwoners en die wonen bijna allemaal in gigantische flatgebouwen op enorme compounds. Een vrijstaand huis bestaat niet in de stad, alles in ommuurd en afgesloten. Veel compounds hebben hun eigen winkels en sommigen een zwembad die in de zomer open is. Wij wonen tegen een winkelcentrum aan wat erg handig is. Ondanks dat Ningbo een grote stad is, is het relatief rustig. De wegen zijn groots opgezet met aparte rijbanen voor de e-bikes (elektrische brommer) en fietsen. Rondom de bestaande wijken worden mega compounds gebouwd want aan ruimte is geen gebrek hier.
Elke keer wanneer we langs de nieuwe compounds rijden vragen we ons weer af, wie moeten hier allemaal gaan wonen. Toch schijnen de flats al verkocht/verhuurd te zijn voordat de bouw klaar is. Er komen steeds meer mensen van het platteland in de stad wonen. Ningbo is een universiteitsstad wat studenten trekt. We merken dat de sociale beschaving daardoor op sommige plekken ook stukken beter is. Over het algemeen zijn de inwoners van Ningbo erg vriendelijk, ze spreken weinig tot geen Engels maar proberen over het algemeen altijd te helpen als ze ons ergens mee zien worstelen. Rondom Ningbo richting de kust staan veel fabrieken die voornamelijk auto-onderdelen, meubelen en textiel verwerken.
Ningbo heeft het oudste centrum van China. Dit claimen ze tenminste, er schijnen meer steden te zijn die dat zeggen en de waarheid zal ergens in het midden liggen. Laat Ningbo dat nou net zijn. Ningbo heeft een paar oude straten met veel streetfood restaurantjes en winkels met ambachtelijke handwerken. Ook zijn er musea en een prachtige oude openlucht bibliotheek met de oudste collectie Chinese boeken. Ningbo heeft ook een moderne kant, welke groter is dan het historische gedeelte. Dit kan ook niet anders als je als stad zo hard groeit. Er zijn veel wolkenkrabbers die ’s avonds prachtig oplichten en gezamenlijk een lichtshow geven.
De wijk waarin wij wonen (ongeveer net zo groot als een stad in Nederland) is in een paar jaar tijd opgebouwd. 6 jaar terug was het nog veelal weiland. Als je ons flatgebouw binnenloopt zou je dat niet zeggen. Door de hoge luchtvochtigheid het hele jaar door, bladert de verf van de muren. Alleen noodzakelijk onderhoud wordt gepleegd waardoor de mooiste appartementencomplexen er binnen twee jaar al oud uit kunnen zien. Onze flat is van binnen mooi afgewerkt en we hebben een mooi uitzicht op Martijn zijn school en het zakendistrict waar ik werk. Een lichte woonkamer met uitzicht was moeilijk te vinden omdat de meeste woonkamers ingebouwd zijn in het midden van de flat.
Toen de weilanden in dit gebied opgekocht werden door projectontwikkelaars kregen veel boeren/bewoners een flat aangeboden die op hun grond gebouwd zou worden. Wij vermoeden dat wij voormalige grondbezitters op onze verdieping hebben wonen. Ze kennen geen sociale omgangsvormen waar ik veel over kan schrijven, maar ik het zal beperken tot één verhaal voor nu.
De buren hadden een nieuwe puppy welke ze uitlieten in de gemeenschappelijke hal. Regelmatig vonden we een poepje op onze deurmat totdat Martijn deze mat op een dag bij de buren voor de deur heeft gelegd met de boodschap of ze hem wouden schoonmaken. De puppy kwam ook regelmatig in de lift terecht waardoor die in de garage of een andere verdieping terecht kwam. Op een dag was er geen puppy meer maar wel een open vuur in onze gemeenschappelijke hal. Ik rook letterlijk onraad in huis en toen ik een kijkje ging nemen werd de puppy ritueel verbrand (hij was al overleden) in een soort van bbq terwijl mijn buren, onder begeleiding van spirituele muziek, gebedjes aan het opzeggen waren. Ik ben als de brandweer naar het management van onze compound gesprint welke direct de beveiliging eropaf stuurde. Gelukkig liep het met een sisser af. De stank bleef wel nog een paar dagen hangen. We lachen er maar om.
